Nicki Bullinga 10 jaar later, boeken 2019

(het stuk van Nicki Bullinga van precies tien jaar geleden vind je hier)

Ik sta nog steeds achter mijn lijfspreuk Breng de geschiedenis tot leven. De boeken die ik tot 2009 heb geschreven zijn zoals bekend met geschiedenis doorweven. En eigenlijk ben ik niets anders gaan doen: een tweetal boeken van mijn hand na 2009 hebben opnieuw geschiedenis als rode draad.

Zo is daar mijn lievelingsboek Honingkoeken en Bliksemschichten, dat in 2014 is uitgegeven. Een verhaal dat zich afspeelt in een oude bakkerij, waar speciale honingkoeken worden gebakken en die door een hele bijzondere jongen worden gestolen om ze aan zijn dondergod Donar te offeren. Offeren? Ja, want hij is in onze tijd terecht gekomen en wil niets liever dan terugkeren naar de elfde eeuw.

Ik heb dit boek in eigen beheer uitgegeven bij uitgeverij Boekenbent in Barneveld omdat geen officiële uitgever het wilde doen. Het is een spannend boek, en opnieuw leer je er iets van, in dit geval over de Germaanse goden. Ik ben blij dat het boek er is, maar behalve in de bibliotheek in mijn woonplaats is het niet of nauwelijks te krijgen. Behalve bij mijzelf natuurlijk. Dat is het grote probleem bij zelf uitgeven, je hebt geen distributie of PR. Het raakt niet bekend.

In 2017 is er een Engelstalig boek verschenen, uitgegeven door de Simon de Montfort Society in Evesham, Engeland: Gwenllian. Zij was de kleindochter van Simon de Montfort, vandaar de uitgave bij deze Society, waar ik al jaren lid van ben. Ik wilde ook dit boek graag gepubliceerd zien maar men vond het in Nederland te specialistisch nadat ik het aan diverse uitgeverijen had aangeboden. Dat specialistische valt trouwens wel mee, vind ik, het leest als een roman. Ik zat erg te dubben of ik het als een jeugdroman zou schrijven of als volwassenenroman, en ik heb uiteindelijk gekozen voor de volwassenenroman.

Toen dacht ik, ik ga het in Wales en Engeland aanbieden en heb het dus in het Engels vertaald. Eerst stuurde ik het naar Welshe uitgevers, maar die waren bang dat ze er te veel geld in zouden moeten steken. Ondanks het feit dat het om een belangrijk Welsh historisch feit gaat. Zodoende kwam ik bij de Simon de Montfort Society terecht. Gwenllian gaat over de verloren Welshe prinses die door de Engelse koning Edward I (1239-1307) als baby haar leven lang (54 jaar) in een Engels klooster is opgesloten om er zo voor te zorgen dat de Welshe dynastie van Llywelyn ap Gruffudd (ca. 1240-1282) uitstierf. Omdat ik Keltisch en Middel-Engels heb gestudeerd, weet ik veel van de turbulente dertiende eeuw, en wilde het verhaal van Gwenllian opschrijven.

Deze twee boeken zijn de enige die tussen 2009 en 2019 zijn gepubliceerd, en in eigen beheer. Er liggen nu drie andere manuscripten (een roman, twee kinderboeken)  op de plank, maar ook die wil men niet uitgeven. Zoooo jammer, want al zeg ik het zelf, ze zijn zo spannend. 🙂

Een kinderboek bijvoorbeeld over het Wonderbeeldje van Amersfoort (Mirakels!) zou hier in de schappen moeten liggen, maar ik krijg het niet uitgegeven. En geloof me, ik heb mijn best gedaan. En dat terwijl ik denk; je leert iets van dat wonderbeeldje, er zit een leuk, spannend verhaal omheen én je kunt er een speurtocht aan vastknopen: superleuk voor het toerisme. Noch de gemeente Amersfoort, noch de VVV Amersfoort was geïnteresseerd. Een lid van ‘Levende Historie’ in Amersfoort vond het geweldig en had grootse plannen, maar dat is helaas ook doodgebloed. Het lijkt wel alsof er een vloek op mijn boeken rust.

Er gloort echter wel licht aan de horizon: ik heb in april een uitgever gesproken die graag een ‘jongensboek, een veldslag, spelend in de middeleeuwen én een spannend verhaal’ wilde. Ik ben een half jaar bezig geweest om alles uit te zoeken zodat ik daarmee aan de slag kan. Schrijven is fijn. En ik kan mijn eigen verhaal weer verweven met historische feiten, ditmaal over de Slag bij Niftrik (1388), waar niet veel mensen van gehoord hebben. Een slag tussen Gelre en Brabant, een eigenzinnige Gelderse hertog en een vasthoudende Brabantse hertogin, en de heer van Cuijk die ertussen zit. Op naar Gelre zal als het goed is in 2020 uitkomen, eindelijk een boek dat bij een heuse uitgever wordt gedrukt.

Al met al ben ik tien jaar na dato nog steeds aan het schrijven. Ik hoop gewoon dat ooit iemand mijn boeken ziet en dat ik dan eindelijk doorbreek!

Nicki Bullinga, augustus 2018