Geen jubelend toontje
‘Beginnende schrijvers hebben het moeilijk.’ Dat was de openingszin van een oproep van kinderboekenpromotor Richard Thiel. Hij wil onbekende auteurs helpen om de aandacht op zichzelf te vestigen.
De aandacht op jezelf vestigen, hoe doe je dat? Ja, misschien helpt een plekje op Richards site daarbij. En verder kun je als een rondreizend circus op allerlei podia klimmen, om daar je boeken de hemel in te prijzen. Je kunt een kapitaal uittrekken voor reclame. Je kunt extravagante kleren aantrekken en in interviews ludieke dingen zeggen, zodat presentatoren je voor hun tv-show vragen. Maar nee, ik heb geen circustalent, ben niet vermogend en ludieke dingen zeg ik alleen thuis, in mijn vriendenkring. Daarnaast vind ik het jubelende toontje van reclame-uitingen meestal irritant. Moet ik dat toontje zelf aanslaan om mijn boeken te promoten? Dat vertik ik.
Je kunt van jezelf een selling point maken, totdat je hoofd vaker in bladen en op tv te zien is dan thuis aan tafel, bij man en kinderen. Ze hebben een term voor een schrijvershoofd dat goed verkoopt trouwens. In vaktermen heet dat: een promotable head. Laat dat promo er maar af, ik heb meer een table head; thuis aan tafel doe ik het heel goed.
Ik heb ook helemaal geen tijd voor mijn eigen promotie. Ik moet een beetje geld verdienen om te zorgen dat mijn kinderen nieuwe sokken en een kappersbeurt kunnen betalen. Ik moet de was en de strijk doen, dochters helpen met huiswerk, de kattenbak verschonen, enzovoort. Af en toe vind ik tijd om aan een verhaal te werken.
Dat schrijven van verhalen, dat is mijn passie. Ik zwoeg, schrap, broed en polijst. Ik gooi hoofdstukken weg die niet goed genoeg bleken. Ik ben chagrijnig omdat ik niet weet hoe het verder moet. Ik krijg een inval onder de douche en dans geïnspireerd naar mijn computer. Ik baal als mijn redacteur commentaar heeft. Ik steel dingen uit het echte leven en stop ze in mijn verhaal. Ik eet een zak chips leeg als er een hoofdstuk af moet terwijl anderen naar het strand gaan. Ik geniet als een personage tot leven komt. Ik verwaarloos vrienden omdat de deadline nadert en de laatste pagina’s maar niet willen lukken. En ik koop taart als het eerste exemplaar van mijn boek op de mat valt.
Hebben beginnende schrijvers het moeilijk? Wel nee, gevorderde schrijvers hebben het pas zwaar. Ze krijgen al rimpels in hun promotable head – en hun verkoopcijfers blijven ook vaak genoeg achter.
Als je informatie wilt over mijn boeken of mijzelf, kun je kijken op mijn site: www.annemariehoekstra.nl. Je vindt er foto’s, een filmpje en heel veel informatie, ook met een jubelend toontje. O ja, mijn table head staat ook op mijn site.
Kjoek? 