(het stuk van Karin Vrielink van precies tien jaar geleden vind je hier)
Als achtjarig meisje wist ik het al: “Ik word schrijfster.” Eigenlijk WAS ik het toen al. Kinderen zien vaak onbewust en niet gehinderd door allerlei mitsen en maren hoe het is. Het zijn de volwassenen die het zichzelf of een ander vaak onnodig moeilijk maken in het realiseren van ambities.
Van eigen uitgave naar een echte uitgever met Ilias in Maggelspace
In 2009 had ik net de grote ontgoocheling bij de grote uitgevers achter de rug. Megatrots was ik na de bevalling van de serie “Ilias in Maggelspace”. Vol vertrouwen ontving ik de reacties van de gevestigde orde:
‘Helaas, uw werk past niet bij ons fonds.’
‘Past niet bij ons fonds? Weet u wel hoe ongelooflijk enthousiast de doelgroep is? U geeft toch kinderboeken uit? Past daar niet iets vernieuwends in?’
Ik slikte, grabbelde mezelf weer bij elkaar en moest mijn verhalen, met de prachtige tekeningen van mijn tante Kini Vrielink, het levenslicht laten zien. Dus besloot ik om ze zelf te gaan uitgeven en te verkopen. Dat heb ik gedaan in eigen kring. En dat leverde een schat aan onbetaalbare reacties op van kinderen die genoten van de boeken.
Kini en ik hebben met Ilias in Maggelspace nog een waardevol avontuur gehad met een kleinere uitgever, de Graveinse Abeel. Dit heeft de kwaliteit van het verhaal, de tekst en de opmaak van deel 1 naar een hoger niveau gebracht, maar helaas niet tot veel nieuwe bekendheid geleid.
Op dit moment liggen er drie geïllustreerde delen van Ilias in Maggelspace en een schat aan vervolgideeën klaar voor een nieuwe, creatieve uitgever.
Schrijfwedstrijden
Nadat het rondje grote uitgevers me nog niet het ‘Harry Potter succes’ opleverde, besloot ik me te focussen op schrijfwedstrijden en niet zonder succes…
In 2009 werd ik vierde bij ‘Het beste manuscript van 2009’ met Ilias in Maggelspace 3 – De Orde van de Negen Edelbytes. Ik won een webpodium en vooral veel gevoel van erkenning en waardering. Het bracht me in contact met de bevlogen en zeer creatieve Christel Cosijn (Big Bang Express). Ik heb haar mijn teksten laten beoordelen. Spannend voor een schrijver, maar als je je ervoor open stelt, levert het je kwaliteitsverbetering op in tekst en verhaal.
John Flandersprijs Averbode
In 2010 schreef ik mezelf ineens op de kaart in België, door met mijn eerste Vlaamse Filmpje ‘Navigeren door Puin’ de John Flandersprijs van uitgeverij Averbode te winnen. De kinderjury koos unaniem voor mijn verhaal! Dat telefoontje uit België, terwijl ik een blouse aan het passen was in een Zwols pashokje, zal ik nooit vergeten 😉.
Erkenning van de doelgroep is het mooiste dat je als schrijver kunt krijgen. En zo hoort het wat mij betreft ook te gaan en niet alleen bij schrijfwedstrijden. Meer macht naar de potentiële lezers! Geef de doelgroep inspraak in wat er op de markt moet komen. Richt leespanels op, geef lezers en schrijvers (anoniem) eerlijke kansen om te bepalen wat er in de aandacht moet komen.
De Vlaamse Filmpjes bleken op mijn lijf geschreven. Mijn inzending ‘Bluf of bloed?’ werd in 2012 bekroond met de eervolle vermelding van de kinderjury. En in 2015 kon mijn geluk niet op toen ik voor de tweede keer de Averbode verhalenprijs won met ‘De Drone’. De klas die als kinderjury fungeerde, mocht mij de prijs uitreiken. Een nieuw een hoogtepunt in mijn schrijvend leven. Taart eten met al die enthousiaste kinderen, die in de rij stonden om hun exemplaar van ‘De Drone’ te laten signeren. Schrijven is hard werken, met veel hoogte- en dieptepunten. Maar als alle puzzelstukjes perfect in elkaar vallen, is het de mooiste roeping die er is.
Mijn samenwerking met Averbode is één groot hoogtepunt. Een professionele, prettige uitgever, waar je je als schrijver alleen druk hoeft te maken over het creëren van een mooi verhaal. Vorig schooljaar verscheen nog het in opdracht geschreven Vlaamse Filmpje ‘KI’.
(On)bekend?
Ik beschouw mezelf nog steeds als een onbekende schrijver, in ieder geval in Nederland. En dat is vooral jammer voor de pareltjes die ik op de plank heb liggen. Ilias in Maggelspace en de doelgroep verdienen het om elkaar te leren kennen. En dan is er nog @Hemelcode, een adembenemend tienerboek, waarin het Internet en de geestelijke wereld elkaar op bloedstollende wijze treffen.
Ik ga er de komende 10 jaar mijn missie van maken om kinderen ook van deze creaties te laten genieten en die kleine, vastberaden schrijfster in mij haar ambities te laten realiseren.
Contact n.a.v. deze Blog? Mail naar karinvrielink@hotmail.com.
Kjoek? 