Een vraag van Margaret:
“Hallo, een poos geleden hadden wij een klant die zocht naar een ouder kinderboek waarvan hij de titel niet meer wist, maar dat altijd in zijn herinnering is blijven hangen. Nu deel ik zijn leed, want ik kom er niet achter en kan niet meer stoppen met zoeken. Het is getekend in een Fred Spier-achtige stijl, en het gaat over een paar wezens die in een auto rijden die ze steeds weer moeten ombouwen en aanpassen aan de weg, totdat aan het einde blijkt dat die weg de tong van een groot beest is. Weet jij misschien om welk boek het gaat?”
Ja, dat weet ik. Het gaat om het prentenboek Waar gaat dat heen?, van Yasuko Kimura (Het Spectrum, 1977).
De speurtocht
Dat was natuurlijk vast al eerder geprobeerd, maar ik gebruikte eerst Google. De zoekwoorden prentenboek tong auto leverde deze treffer uit 2006 op. Die gaf me wat extra informatie: het boek was in 2006 al een jaar of 20 oud, dus van voor 1985. Bovendien ging het om een monster in plaats van een beest.
Vervolgens schakelde ik over naar het Centraal Bestand Kinderboeken (CBK), dat voor dit soort vragen eigenlijk altijd de beste bron is. Ik zocht op tong en keek naar boeken voor 1985, maar dat leverde helaas niets op.
Ik heb een hele reeks jaarboeken ‘Boek en Jeugd’ staan, met daarin korte beschrijvingen van kinderboeken. In het deel ’83/’84 nam ik de hele rubriek ‘Naar school (vanaf 4 jaar)’ door, maar ook dat leverde niets op. Ik ging verder met deel ’79/’80, zonder dat ik daar veel van verwachtte.
Halverwege ging ik toch weer terug naar het CBK. Ik zocht op monster prentenboeken, keek naar boeken voor 1985 en daar rolde het boek er opeens uit. Met de beschrijving:
Enkele dieren rijden in hun zelfgebouwde auto op een lange weg, bijna in de muil van monster slokop’. De uit enkele regels bestaande tekst van dit prentenboek is niet erg boeiend of opwindend, en de naamloze fantasiediertjes komen hierin niet uit de verf, blijven abstract. De estetische illustraties in wat matte tinten laten een vermenging van oosterse vormgeving met westerse invloeden zien. Daar waar de kunstenaar het meest herkenbaar Japans bezig was, werd de tekening het sterkst. Hoewel van wisselend niveau zijn ze toch afkomstig uit een getalenteerd handje.
Hoera! In Boek en Jeugd ’79/’80 bleek het trouwens ook te staan (ik vermoed dat de teksten uit deze jaarboeken integraal in CBK staan). Toen ik met Google zocht naar “waar gaat dat heen” kimura bleek trouwens dat iemand anders op Twitter vorig jaar het antwoord ook al gevonden had. Dat is dan weer een beetje jammer.
Kjoek? 